رفوگری و علت اهمیت آن
رفوگری فرش به معنای ترمیم نقاط آسیب‌دیده‌ی آن با استفاده از الیاف، گره و نقش‌های مشابه با قسمت‌های سالم فرش است.
آسیب‌هایی مانند سوختگی با اتو یا زغال، پوسیدگی ناشی از رطوبت، پارگی، فرسودگی لبه‌ها یا ریشه‌ها، سوراخ‌شدگی یا حتی ریختن رنگ و مواد شیمیایی می‌تواند باعث نیاز به رفوگری شود.
اهمیت این کار در آن است که فرشی که به ظاهر دیگر قابل استفاده نیست، با رفوگری حرفه‌ای می‌تواند دوباره به چرخه‌ی مصرف بازگردد. مخصوصاً در مورد فرش‌های دستباف یا فرش‌های نفیس، هزینه‌ی رفوگری بسیار کمتر از خرید مجدد خواهد بود، ضمن آنکه ارزش فرهنگی و هنری آن نیز حفظ می‌شود.
مراحل کلی رفوگری فرش
رفوگری کاری هنرمندانه و زمان‌بر است که نیاز به تجربه، دقت و دانش خاصی دارد. این کار در چند مرحله‌ی اصلی انجام می‌شود.
در مرحله‌ی نخست، بررسی نوع آسیب و ارزیابی سطح خرابی انجام می‌شود تا مشخص شود آیا رفو ممکن است یا خیر. سپس با استفاده از الیاف و رنگ‌های مشابه، مواد اولیه لازم برای ترمیم انتخاب می‌شود.
مرحله بعد، بازسازی گره‌ها یا تار و پود آسیب‌دیده است. بسته به نوع آسیب (سوراخ، سوختگی، پارگی و…) روش کار متفاوت خواهد بود. در نهایت، بخش ترمیم‌شده به‌طور کامل با نواحی اطراف هماهنگ می‌شود تا ظاهر یکپارچه‌ی فرش حفظ شود. گاهی این هماهنگی نیاز به رنگ‌برداری، رنگ‌گذاری یا پرداخت مجدد فرش دارد.
